Jonge mantelzorgers dragen vaak méér dan zichtbaar is. Hun liefde en loyaliteit naar ouders of gezin is groot, maar kan ook een last worden wanneer zij onbewust taken, verantwoordelijkheden of emoties van volwassenen overnemen. Deze verborgen dynamieken hebben invloed op hun ontwikkeling én op het latere contact met anderen.

In deze interactieve workshop maken deelnemers kennis met de drie systemische basisprincipes:
• Binding – iedereen hoort erbij. Wat gebeurt er als iemand buitengesloten wordt of zich niet gezien voelt?
• Ordening – ouders horen voor kinderen te zorgen, niet andersom. Wat gebeurt er als deze rollen verschuiven?
• Balans – relaties vragen evenwicht in geven en nemen. Wat gebeurt er wanneer een kind structureel meer geeft dan ontvangt?

Aan de hand van korte verhalen en reflectiekaartjes gaan we in gesprek over thema’s als parentificatie, symbiose, onzichtbare loyaliteit, schuld en schaamte. Daarbij besteden we aandacht aan zelfreflectie via overdracht en tegenoverdracht: patronen die wij als professionals soms onbewust meenemen en projecteren op cliënten of collega’s. Bewustzijn hiervan geeft meer rust, helderheid en verbinding in het contact met jonge mantelzorgers.

De sessie wordt samen met mijn zus Jacqueline Raatgever verzorgd, die vanuit haar werk bij Pameijer praktijkervaring inbrengt. Daarnaast ben ik in gesprek met een jonge mantelzorger die mogelijk haar verhaal wil delen. Dit hangt af van wat haalbaar en passend voelt; ik wil daarin geen druk of verkeerde verwachtingen creëren.

Na afloop kunnen deelnemers zich via een QR-code aanmelden om de reflectievragen te ontvangen, zodat ze er in hun eigen werkpraktijk verder mee aan de slag kunnen.

“Een kind hoort kind te zijn, en niet de plaats van een volwassene in te nemen.” – Els van Stijn

Sessieleiders